Hai nas ribeiras verdes, hai nas risoñas praias
e nos penedos ásperos do noso inmenso mar,
fadas de estraño nome, de encantos non sabidos
que só con nós comparten seu prácido folgar.
Hai entre a sombra amante das nosas carballeiras,
e das curtiñas frescas no vivido esprendor
e no romor das fontes, espritos cariñosos
que só aos que aquí naceron lles dan falas de amo
Hai nas montañas nosas e nestses nosos ceos,
en canto aquí ten vida, en canto aquí ten ser,
córes de brilo soave, de trasparencia húmida,
de vaguedade incerta, que a nós só dan pracer
No hay comentarios:
Publicar un comentario